Stel je voor dat je in het midden van een weelderig groen voetbalveld staat en de zachtheid van het gras onder je voeten voelt. Als je om je heen kijkt, vertellen de schijnbaar eenvoudige lijnen en zones een verhaal van ingewikkelde regels en een rijke geschiedenis. Een standaard voetbalveld is niet alleen een podium voor atleten om hun vaardigheden te tonen, het is de basis die eerlijkheid en orde in het prachtige spel garandeert. Vandaag duiken we in elk aspect van het voetbalveld, van de gestandaardiseerde afmetingen en markeringen tot de historische evolutie en toekomstige innovaties.
Een voetbalveld, ook wel een "voetbalveld" genoemd, is het aangewezen speeloppervlak voor voetbalwedstrijden. De specificaties en markeringen voldoen strikt aan de eerste spelregel - "Het Speelveld" - zoals uiteengezet door de International Football Association Board (IFAB).
Traditioneel worden voetbalvelden bedekt met natuurlijk gras, hoewel kunstgras ook is toegestaan. In amateur- of recreatieve omgevingen kunnen vuil oppervlakken worden gebruikt. Met name IFAB schrijft voor dat kunstgras groen van kleur moet zijn.
Alle lijnen op het veld worden beschouwd als onderdeel van het gebied dat ze definiëren. Als de bal bijvoorbeeld de zijlijn raakt of er boven zweeft, blijft deze in het spel. Evenzo leidt een overtreding begaan op de strafschopgebiedlijn nog steeds tot een strafschop. De bal wordt pas als uit het spel beschouwd als deze de zijlijn volledig overschrijdt, en een doelpunt is alleen geldig als de hele bal de doellijn tussen de palen overschrijdt. Als een deel van de bal op of boven de lijn blijft, wordt het doelpunt afgekeurd en gaat het spel verder.
Voor voetbalwedstrijden voor volwassenen zijn de veldafmetingen strikt gereguleerd. Historisch gezien, vanwege de Britse invloed op de ontwikkeling van voetbal, werden de veldmetingen oorspronkelijk gedefinieerd in imperiale eenheden. Sinds 1999 hebben de Spelregels metrische metingen geprioriteerd, met imperiale eenheden als referentie. Gezien het feit dat de werkelijke waarden grotendeels onveranderd zijn gebleven sinds het begin van de 20e eeuw, resulteren imperiale metingen vaak in hele getallen (bijvoorbeeld, de doelbreedte is sinds 1863 vastgesteld op 8 yards (7,32 meter)). Imperiale eenheden worden nog steeds veel gebruikt in het VK.
Een voetbalveld is rechthoekig, met de kortere grenzen de doellijnen en de langere de zijlijnen. De doellijnen moeten tussen de 50 yards (46 meter) en 100 yards (91 meter) meten, terwijl de zijlijnen tussen de 100 yards (91 meter) en 130 yards (119 meter) moeten variëren. Alle lijnen moeten even breed zijn, niet meer dan 12 cm (4,72 inch). De vier hoeken zijn gemarkeerd met hoekvlaggen.
Voor internationale wedstrijden gelden strengere voorschriften. De doellijnen moeten tussen de 70 yards (64 meter) en 80 yards (73 meter) zijn, terwijl de zijlijnen tussen de 110 yards (100 meter) en 120 yards (110 meter) moeten meten. FIFA beveelt een veldafmeting aan van 105 meter (115 yards) lang en 68 meter (74 yards) breed. De meeste elite professionele stadions houden zich aan deze afmetingen, hoewel er uitzonderingen zijn.
Hoewel de term "doellijn" technisch verwijst naar de hele grens van de ene hoekvlag naar de andere, wordt deze vaak informeel gebruikt om alleen het gedeelte tussen de doelpalen te beschrijven. Omgekeerd verwijst "achterlijn" doorgaans naar de doellijn buiten de doelpalen - een term die vaak wordt gebruikt in commentaar.
Een doel is gepositioneerd in het midden van elke doellijn. Het bestaat uit twee verticale palen die 8 yards (7,32 meter) uit elkaar staan, verbonden door een horizontale lat die 8 voet (2,44 meter) boven de grond is geplaatst. Dit creëert een scoregebied van 192 vierkante voet (17,84 vierkante meter). Hoewel netten vaak aan het doelframe worden bevestigd, schrijft IFAB het gebruik ervan niet voor.
Doelpalen en latten moeten wit zijn en gemaakt zijn van hout, metaal of andere goedgekeurde materialen. De voorschriften voor hun vorm zijn relatief soepel, op voorwaarde dat ze geen gevaar vormen voor spelers. Desondanks komen blessures door botsingen met doelpalen nog steeds vaak voor, hoewel onderzoek naar verbeteringen van de spelersveiligheid beperkt is.
Recente ontwikkelingen in de materiaalkunde hebben polymeergebaseerde coatings geïntroduceerd die impact absorberen, waardoor de risico's op letsel worden verminderd en de structurele integriteit behouden blijft. Een mengsel van methylmethacrylaat (63 gewichts%), polyethyleenglycol (32%) en ethyleenglycoldimethacrylaat (5%) heeft bijvoorbeeld een vormherstelpercentage van 99% aangetoond, waardoor botsingskrachten aanzienlijk worden verminderd zonder de functionaliteit in gevaar te brengen.
Een doelpunt wordt toegekend wanneer de hele bal de doellijn tussen de palen en onder de lat overschrijdt - zelfs als een verdediger de bal als laatste heeft aangeraakt (wat resulteert in een eigen doelpunt). Als het scorende team echter tijdens het spel regels overtreedt, kan het doelpunt worden afgekeurd. Evenzo, als het tegenstandersteam een overtreding begaat (bijvoorbeeld een strafschop rechtvaardigt) voordat de bal de lijn overschrijdt, wordt het doelpunt tenietgedaan.
Voor jeugdwedstrijden zijn de doelafmetingen ongeveer de helft van die welke in wedstrijden voor volwassenen worden gebruikt.
Twee rechthoekige zones zijn gemarkeerd voor elk doel:
- Doelgebied (Zes-Yard-Box): Een rechthoek van 6 yards (5,49 meter) bij 20 yards (18,29 meter) waar doeltrappen en verdedigende vrije trappen worden genomen. Indirecte vrije trappen die aan de aanvallende ploeg binnen dit gebied worden toegekend, worden genomen vanaf het dichtstbijzijnde punt op de parallelle doellijn.
- Strafschopgebied (18-Yard-Box): Een rechthoek van 44 yards (40,23 meter) bij 18 yards (16,46 meter) die definieert waar doelmannen de bal mogen aanraken en waar verdedigende overtredingen leiden tot strafschoppen. Vóór 1902 waren beide gebieden halfrond.
Aanvullende markeringen zijn onder meer:
- Strafschopstip: Gelegen op 12 yards (10,97 meter) van de doellijn, waar strafschoppen worden genomen.
- Strafschopcirkel: Een straal van 10 yards (9,14 meter) vanaf de strafschopstip, waardoor spelers buiten dit gebied blijven tijdens strafschoppen.
- Midden Cirkel: Een straal van 10 yards (9,14 meter) vanaf de middenstip, die de minimale afstand markeert die tegenstanders moeten aanhouden tijdens aftrappen.
- Middenlijn: Verdeelt het veld in twee helften. Spelers moeten tijdens aftrappen in hun eigen helft blijven en buitenspel kan niet in iemands eigen helft worden geconstateerd.
- Hoekcirkel: Een straal van 1 yard (0,91 meter) die markeert waar de bal wordt geplaatst voor hoekschoppen, waarbij tegenstanders 10 yards (9,14 meter) afstand moeten houden.
Natuurlijk gras is het traditionele oppervlak, maar kunstgras is toegestaan in regio's met extreem weer of veelvuldig gebruik van het veld. Noordse landen gebruiken bijvoorbeeld steeds vaker kunstgras vanwege hevige sneeuwval. Moderne synthetische oppervlakken gebruiken rubberen infill in plaats van zand, hoewel sommige competities kunstgras verbieden vanwege blessurezorgen. FIFA schrijft voor dat alle kunstmatige oppervlakken groen moeten zijn en aan kwaliteitsnormen moeten voldoen.
Voordat IFAB afmetingen standaardiseerde, definieerde de Engelse voetbalbond velden als 50-100 yards (46-91 meter) breed en 100-200 yards (91-183 meter) lang. Doelen werden voor het eerst beschreven in het 16e-eeuwse Engeland, met netten geïntroduceerd in 1891 door de Liverpool-ingenieur John Brodie. De overgang van halfronde naar rechthoekige strafschopgebieden vond plaats in 1902.